0-2 jaar: kind weet niet wat er werkelijk gebeurt.
Kinderen tot 2 jaar hebben geen besef van wie er tot hun vaste omgeving behoort. Ze zijn echter wel bijzonder gevoelig voor sfeer en slaan de gebeurtenissen sensomotorisch op. Dat betekent dat ze heel gevoelig zijn voor spanningen die er zijn. Dat hij beide ouders niet meer dagelijks ziet, daar kan hij snel aan wennen, maar een slechte sfeer is voor een kind in deze leeftijd heel naar.
2-6 jaar: kind denkt animistisch: alles komt weer goed.
Vanaf 2 jaar denken kinderen animistisch en dat zij het centrum van het universum zijn. Alles begint en eindigt bij hen. Zij zullen ook in staat zijn om de echtscheiding weer ‘goed’ te maken. En zijn er ook van overtuigd dat het allemaal weer goed zal komen. De sprookjes eindigen immers ook allemaal goed? Daarnaast kunnen kinderen denken dat ze een rol spelen in de echtscheiding. Het hele leven draait immers toch om hun? Kinderen voelen zich al gauw persoonlijk afgewezen en denken dat de ouder niet meer van hen houdt. Dit is in alle leeftijden, maar specifiek voor deze leeftijd is het lastig dat je ze niet goed duidelijk kan maken dat het niet zo is.
6-12 jaar: steeds meer begrip voor de realiteit.
Vanaf een jaar of 6 hebben kinderen veel beter in de gaten wat er werkelijk aan de hand is en kunnen ze heel goed beseffen dat de echtscheiding definitief is (ook als ze hopen op iets anders!). Ze zijn beter in staat oorzaak en gevolg te zien en kunnen dan nog wel eens denken dat als die vriendin van papa nou maar weg is, dat het dan weer goed komt. Ook op deze leeftijd speelt het gevoel van afgewezen zijn een grote rol.
12-18 jaar: de jongere zet zich af en moet tegelijkertijd de echtscheiding verwerken.
Adolescenten moeten zich afzetten tegen hun ouders maar zien zich tegelijkertijd geconfronteerd met een nieuwe situatie waarin ze een andere band met hun ouders moeten opbouwen. Je afzetten tegen je ouders en een andere band opbouwen gaat moeilijk samen! Zeker als je misschien je ene ouder maar één keer in de twee weken een weekend ziet wil je geen ruzie maken. Of als je dan eindelijk een weekend bij je vader bent, wil je ook niet met je vrienden op stap gaan, want je ziet je vader al zo weinig. Voor adolescenten is het heel raar (en zelfs belachelijk) om je ouder verliefd te zien. Terwijl dit wel iets is waar de adolescent op een gegeven moment mee wordt geconfronteerd.